مقایسه اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری و تلفیق دارودرمانی و درمان شناختی-رفتاری بر تاب آوری و فشار روانی زنان خیانت دیده

موضوعی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت عبارت است از : مقایسه اثر بخشی درمان شناختی ـ رفتاری و تلفیق درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی بر روی استرس و تاب آوری زنان خیانت دیده می باشد . به منظور بررسی موضوع فوق شش فرضیه تدارک دیده شد . به منظور آزمون فرضیه ها از بین زنانی که به علت خیانت همسر خود به مرکز مشاوره رهنما طی 4 ماه رجوع نمودند ، با استفاده از آزمون استرس مارگهام و تاب آوری کانر و دیویدسون 30 نفر از زنانی را که استرس بالا و تاب آوری پائینی داشتند انتخاب و به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند . 15 نفر هم درمان شناختی ـ رفتاری و هم دارو درمانی دریافت کردند و 15 نفر دیگر فقط درمان شناختی ـ رفتاری را دریافت نمودند . پس از دریافت روشهای درمانی ، استرس و تاب آوری آزمودنی ها مجددا مورد سنجش و داده های خام از طریق شاخص های توصیفی و استنباطی با استفاده از برنامه آماری spss مورد پردازش قرار گرفت . آزمون t همبسته ، چهار فرضیه اول را مورد تائید قرار داد. به عبارت دیگر آزمون t همبسته برای چهار فرضیه اول نشان داد ، هم درمان شناختی ـ رفتاری و هم تلفیق درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی موجب کاهش استرس و افزایش تاب آوری زنان خیانت دیده گردید . هم چنین آزمون تحلیل کوواریانس برای فرضیه ششم نشان داد ، تلفیق درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی در مقایسه با درمان شناختی ـ رفتاری بیشتر موجب کاهش استرس زنان خیانت دیده گردید . اما آزمون t مقایسه میانگین های مستقل با نمرات افتراقی نشان داد ، تلفیق درمان شناختی ـ رفتاری و دارو درمانی در مقایسه با درمان شناختی ـ رفتاری بیشتر موجب افزایش تاب آوری زنان خیانت دیده نگردیده است .